Toch weer een sponsor- dit is nu de stand.

Bedankt aan Johan ter Keurs voor zijn gulle gift.

Ontdekken van de Kaapverdië,

Op het eiland Sao Vicente  kreeg de groep even kort hun telefoon en was er contact met Benjamin.  Het enthousiasme straalde eraf. Wat is dit een fantastische ervaring voor hem. Onderstaand wat foto's van het ontdekken van het eiland en genieten van nieuwe vriendschappen. 

ScheepsBlog 45 van BART Ilha de Santo Antao Ilha de Santo Antao is, I’m sure, one of the best places I ever visited.

When we arrived in the small village there were a lot of people doing a lot of things. All the people were really interested in showing us their life style: the only problem was that no one spoke English, so because of that, me and Júlia translated a lot.

The first thing during the visit was their school.

When they are young, they have six years of school. The school is open five days a week and the subjects are Portuguese, math and science.

There are ten rules for the students, the most beautiful one says that you can only fish after 5 pm. 

The next step was the Electricity Station. All the electricity comes from the sun. There are solar panels that catch enough energy for the whole village. This makes them really proud of themselves.

It was Sunday, the party day. We went to a house with loud music and people of all ages dancing.

Half of the people were really young. I wish one day I could dance like them.

In the end we went to the boat and I invited the people of the taxi boats to dinner with us. I think that at first they were thinking that I was joking, but when they believed me I saw an is this a question? in their faces: of course they wanted to have dinner with us! After the dinner we went to swim all together. It was really gezellig! END

Visvangst & Gijpen.

Gedurende de reis naar de Kaapverdië hebben de SaS groep 9kg vis gevangen waaronder deze 1mt lange tonijn. Met geuren kleur wist Benjamin te vertellen hoe het was om de vis op een diervriendelijke manier te doden, schoon te maken en op te eten. 

Scheepsblog Thijs, 24-11-15, Eindelijk gijpen!

Een paar dagen geleden kregen we het in onze wacht al te horen, als de wind blijft zoals hij nu is, dan gaan we gijpen! Met de goede hoop dat het in onze wacht zou zijn, heb ik de hele dag in spanning afgewacht, niks… We zullen nog even moeten wachten.

Vandaag, nu ik het alweer bijna vergeten was, komt Neeltje de salon in gelopen. Tien mensen om te gijpen! Drie seconden later stond ik uiteraard op het achterdek. Even voor de duidelijkheid: gijpen is een zeilmanoeuvre, waarbij je het schip, met de kont door de wind, draait. Hierbij zouden de zeilen met een klap van de ene naar de andere kant van het schip vliegen, doordat de wind van de andere kant van het schip komt na het draaien en de zeilen dus hard wegduwt. Dit wil je voorkomen, om schade aan het schip tegen te gaan. Vandaar dat je de zeilen langzaam naar de andere kant trekt, een zwaar klusje, dat alleen lukt door goed samen te werken.

Het gijpen was supergaaf om te doen, met negen andere SaS-ers en Sam aan de schoten zeulen en de enorme zeilen, met gigantische houten gieken over het dek te trekken. Ik ben blij dat ik er bij was en kon helpen, ik had dit absoluut niet willen missen.

Ik krijg nu net het geweldige nieuws, dat er over zo’n 24 uur nog wel eens een gijp aan zou kunnen komen! Mijn dag is gemaakt en wie weet hebben we morgen weer geluk!! END

Ben aangekomen op Sao Vicente, Kaapverden.

Van het SaS kantoor kregen de ouders net de volgende boodschap:

De Regina Maris is bij het eiland Sao Vicente in de Kaapverden aangekomen. 29 graden, zonnetje, alles goed. Jullie krijgen de groetjes van de leerlingen en de crew.

Scheepsblog van TOM blog 40 Land in zicht!

Na vijf en een halve dag op zee te hebben gezeten is het eindelijk zo ver, ik zat binnen aan mijn schoolwerk en ik hoor van buiten; land in zicht!

En ja hoor, iedereen rent naar buiten om te kijken. Er was inderdaad land in zicht en het was ook echt een eiland van de Kaap Verdische eilandengroep. Maar helaas, op de TTG (time to go) staat nog steeds dik 15 uur. Maar is het dan niet?

Nee, het is niet Sao Vicente, het eiland waar wij heen gaan. We varen op dit moment tussen twee eilanden door op weg naar het eiland waar wij heen gaan.  Iedereen loopt teleurgesteld weer naar binnen.

Maar waarom is land dan zo speciaal? Nou geloof mij, na vijf en een halve dag met alleen maar water om je heen en op zijn tijd een keer een bootje is het natuurlijk super leuk om weer een keer land te zien! En al die dagen op zee was het gespreksonderwerp vaak hoe Kaapverdië er uit zouden zien. De een dacht dat het woestijnachtige eilanden zijn, de ander dacht dat het vulkanisch zou zijn en weer een ander dacht dat het eilanden vol groen zouden zijn. En wat is het? Het zijn vulkanische eilanden! Maar nog heel even geduld want morgenochtend tijdens mijn wacht (5 tot 9) zouden wij wel het goede eiland moeten kunnen zien! END

Ben weer op de radar & scheepsraad.

Scheepsblog van YOURI  41 26-11-2015

Vandaag was het dan zover. We zouden vandaag aankomen op Kaap Verde en iedereen zag er naar uit. Het was wel gewoon een schooldag, lekker leren terwijl je heen en weer gaat dus. Rond een uur of twaalf zagen we het wel beloofde land waar we alweer een paar dagen naar zaten te smachten.

Er moesten wel weer wat voorbereidingen getroffen worden. Alle zeilen moesten omlaag. Als je vaart zijn de zeilen zoals de schoener en de binnenkluiver niet zo moeilijk. Maar vandaag had ik de pech dat ik de fok naar beneden moest halen en inpakken terwijl het hard waaide. Toen het karwei eindelijk klaar was en we voor anker lagen, kregen we het leuke nieuws te horen dat we een grote schoonmaak hadden. Na het schoonmaken zouden we mogen zwemmen omdat we voor anker lagen. Na een paar uur hard zwoegen ging dit plan helaas niet door omdat we aan de kade zouden gaan liggen in plaats van voor anker. Het voordeel van dit nadeel was wel dat we geen ankerwacht zouden gaan hebben en we dus lekker veel konden gaan slapen. Maar er ging weer eens lekker veel mis tijdens het schoonmaken toen we aanlagen. De bel draaide daarom dus overuren. Nadat alles geregeld was ging de hele crew, behalve Pieter, mee met de taxichauffeur om daar thuis te gaan eten en om uit te gaan. Iedereen vermaakte zich prima en er was een varkenspoot voor ons waar iedereen van gesmikkeld heeft. Om tien uur ging er nog wel wat fout. Er werd overgegaan van de generator naar de accu, omdat we niet wisten dat er iets met de

accu(lader) aan de hand was. Binnen enkele minuten zaten we in de stress zonder stroom totdat Martin terug kwam om ons vervolgens te vertellen dat de generator gewoon aan moest blijven. Daarna kon iedereen met een gerust hart gaan slapen. Al met al was het een geslaagde dag. END 

De Regina Maris is weer te volgen op Marine Traffic. Ze lijken vandaag aan te komen op de Cape Verde!

Scheepsblog van SOPHIE,  De Scheepsraad 23-11-‘15 Aan boord is er veel vrijheid, maar natuurlijk zijn er ook regels waar iedereen zich aan moet houden. Als je vindt dat iemand de regels overtreedt, kun je hem of haar voor de scheepsraad dagen. De scheepsraad bestaat nu uit één stuurman, één docent en drie leerlingen. Ieder lid van de scheepsraad heeft evenveel inspraak, wat betekent dat de leerlingen meer invloed hebben dan de volwassenen. De scheepsraad heeft elke week op zaterdagavond na het avondeten zitting waarbij alle gedaagden van de afgelopen week aan de beurt komen.  Meestal zijn dit vier of vijf leerlingen die één voor één de stuurhut in geroepen worden. Eerst wordt er vertelt waarvoor je bent aan geklaagd, daarna mag je jezelf verdedigen of schuld bekennen. En uiteindelijk gaat de scheepsraad overleggen wat een gepaste straf is.

Zelf ben ik ook al voor de scheepsraad geweest, net als ongeveer een derde van de groep. Aan het begin vond ik het nog best spannend. Maar als je gewoon eerlijk je verhaal vertelt krijg je alleen een preek van Martin (de kapitein) en je straf te horen, waarna je weer mag gaan. En ondertussen proberen de huidige wacht en andere geïnteresseerden mee te luisteren en de beste strategie voor de gedaagden te verzinnen. Iedereen probeert zichzelf er onderuit te lullen, maar de scheepsraad is keihard en alle schuldigen worden eerlijk gestraft. END

Ben van de radar!

Omdat de Regina Maris momenteel  'out of range is' op de Marine Traffic App. krijgen we vanuit het SaS kantoor te horen waar het schip zich bevind.

Op 22 november 12.00 utc bevonden ze zich 23.139n 17.557w, wat volgens mij Marokkaans vaarwater is.

Ben naar Cape Verde & blog scheepsarts

Rond 10:00 is de Regina Maris vertrokken richting de Cape Verde. Het is 23 graden en ze zeilen met een lekker briesje zo'n 7kn. Ze doen er ongeveer zeven dagen over. Dit alles te zien op de Marine Traffic App, waar zijn moeder mee vergroeid is!

Scheepsblog 34 van Romy 20-11, 

Vaarwel Tenerife, hallo zee.Vanochtend zijn we weggevaren uit Tenerife. Na het ontbijt is de wacht druk bezig geweest met het schip zeilklaar maken. De zeilhoezen moesten weer van de zeilen af worden gehaald, de fenders moesten binnen gehaald worden en alles moest zeevast gemaakt worden. Toen we eindelijk wegvoeren met de Regina Maris stonden Pepe, de taxi chauffeur, de mensen van Thor Heyerdahl en diverse onbekende mensen ons uit te zwaaien. Als een stukje reflectie op deze week: we hebben veel geleerd, nieuwe smaken, nieuwe mensen en nieuwe grond leren kennen. Allemaal leuk en aardig, maar van een beetje dromen was geen tijd: we moesten direct weer aan het werk om de zeilen te hijsen.

Enkelen werden nog ziek, maar wel wat minder dan de andere keren. Met uitzicht op het Duitse schoolschip, de Roald Almundsen, voeren we weg uit de haven. Tenerife was nog lang aan onze stuurboordzijde, tot het na zes uur echt uit het oog was verdwenen. Romy

Scheepsblog van PIET –scheepsarts–  36, 22-11-‘15

Zaterdag, vandaag is het zaterdag. Ik ben nu alweer vier dagen aan boord en we zijn drie dagen geleden vertrokken uit Tenerife.  Bij het vertrek stonden de leerlingen van de Thor Heijerdahl naast elkaar aan een kant van de boot, trommelden met hun handen op de zijkant van de boot en maakten dan van voor naar achteren onder luid gejuich een wave. Hun manier van dag zeggen, prachtig.

Het gaat voor de wind. Met slechts de

buitenkluiver, breefok, schoener en grootzeil lopen we bijna acht knopen. Er zijn maar weinig mensen zeeziek. Vanmiddag na het middag eten klonk de scheepsbel; iedereen aan dek verzamelen. Martin geeft daar de vuilniszak, die voor meer dan de helft is gevuld met poststukken, die ik heb meegenomen uit Nederland. Hier werd naar uitgekeken en vaak naar gevraagd. Wanneer krijgen we de post? Bijna iedereen heeft iets. De boot is vol emotie. Een traan, armen om schouders. Gelach.

Er wordt om elkaar gegeven. Mooi. 

Na het avondeten en de scheepsraad is er op zaterdagavond film. Ik begrijp dat het al een paar weken de bedoeling is dat “Finding Nemo”

gedraaid zal worden, maar op het moment supreme is het tot nu toe toch steeds een andere film geworden. Zo ook nu. We kijken onder het genot van een cola en een worstje naar “21 jumpstreet”.

Benieuwd of Nemo het volgende week haalt.END

Uitwisseling met de Alcalde Bernabé Rodríguez school op Tenerife.

Op 17 november stond de eerste uitwisseling met leerlingen van een andere school op het programma. De groep bezocht de Alcalde Bernabé Rodríguez in Santa Cruz de Tenerife. Onderstaand deel van een verslag van Pascal, de SaS wiskunde docent en tevens de mentor van oa Benjamin: 
Om stipt 9u40 meldden we ons bij de ingang van de school, waar we hartelijk werden ontvangen door diverse docenten en enkele leerlingen. De Alcalde Bernabé Rodríguez is vergelijkbaar met een Nederlandse middelbare school, maar met leerlingen tussen de 11 en 20 jaar. We kregen in drie groepen een rondleiding door de school. Wat op mij de meeste indruk maakte was dat er twee leerlingen in een rolstoel waren. Nu komt dit op reguliere scholen in Nederland ook voor (zeker sinds de invoering van de Wet Passend Onderwijs), maar wat hier bijzonder was is dat de school een medewerker in dienst heeft die deze leerlingen persoonlijke ondersteuning biedt bij bijvoorbeeld elke(!) leswissel en lokaalwissel.Na de rondleiding werden onze leerlingen in vijf- of zestallen gekoppeld aan leerlingen van de Alcalde Bernabé Rodríguez voor een aantal sportactiviteiten, zoals hockey, aerobics en tafeltennis. De communicatie die hierbij nodig was bleek toch wel lastig als je zelf Nederlands en Engels spreekt en de andere partij vrijwel enkel Spaans. Desalniettemin werden de eerste contacten gelegd en bij de aansluitende lunch, vol zoete en hartige lekkernijen, werd er voorzichtig wat meer onderling gebabbeld. Extra persoonlijk
hoogtepuntje: de koffie in de schoolkantine was goddelijk en de kantinejuffrouw trad op als een ware barista. ’s Middags waren wij aan de beurt om als gastheren en –dames op te treden. Om ongeveer 17u00 (een enkeling was ‘fashionably late’) arriveerden onze Spaanse gasten. We verwelkomden hen met verschillende activiteiten die het leven en leren aan boord lieten zien. De gehele activiteitencarrousel was uitmuntend georganiseerd en gecoördineerd door een drietal SaSsers: Júlia, Beau en Tom.

Aan het begin van de avond vergezelden ook de leerlingen, docenten en bemanningsleden van twee andere school-schepen ons, te weten de Roald Amundsen en de Thor Heyerdahl, die beide afzonderlijk een vergelijkbaar schoolproject draaien. Het aantal voertalen was daarmee inmiddels opgelopen tot vier: Nederlands, Engels, Duits en Spaans en ik had de indruk dat ik ook elke vijf minuten van taal wisselde: fantastisch, zoveel ervaringen en indrukken! Op het hoogtepunt van de avond stond er ruim 150 man op het schip en/of de kade, te genieten van de live muziek en de barbecue. Iets over de orde van grootte: er was voldoende voedsel om er de rest van de week (of in elk geval morgen) ook nog van te eten en de lokale autoriteiten kwamen omstreeks 22u00 toch even informeren naar de eventuele eindtijd van onze gigantische samenscholing… Kortom: een zeer geslaagde dag vol ‘intercultural mixing’!

Ben op de Teide

Na vele haarspeldbochten kwam de SaS groep gisteren aan bij deze hut op 3200 m. Hier hebben ze vannacht geslapen.

Vanochtend liep Ben met de groep 500 onhoog naar 3817m. Het was kraakhelder zoals vanochtend 'live' te zien was door de webcam bij de kabelbaan op de Teide .

Blog 29 en 30 (het blog van Moor en Neeltje) 15-11 en 16-11 El Teide

Zondag was het dan eindelijk zo ver: we gingen de El Teide beklimmen. Of tenminste, dat dachten we.

De grote schoonmaak de vorige dag was niet helemaal goed gedaan. Daarom stuurde Martin de bus weg. Gelukkig konden we alles ’s ochtends nog afmaken en werd de bus terug geroepen. Om tien uur stapte iedereen met zijn volle backpack de bus in.

Na een busreis van twee uur en een korte informatieve film over de El Teide begon de wandeling dan echt. De eerste twee uur liep iedereen vol goede moed over een vlak pad. Op een bord stond dat we nog maar twee kilometer te gaan hadden tot de berghut. Dat viel reuze mee toch?

Maar toen begon het echte werk pas. Het pad werd steiler, de zon feller en de lucht ijler. Je moest niet te veel naar boven kijken. Linker voet, rechter voet, adem in, adem uit en maar blijven doorgaan. Want het einde was nog lang niet in zicht. De groep had zich opgesplitst in kleine groepjes en langzaam kwam iedereen steeds dichterbij. Rond vijf uur waren we allemaal aangekomen in de berghut. Een enorme pan chili con carne werd naar binnen gewerkt en om acht uur lag(bijna) iedereen in zijn bedje.

Half vier. Iedereen werd wakker gemaakt en trok zijn warmste kleren aan om te vertrekken naar de top. Het doel: de zonsopgang meemaken op de El Teide. We merkten al meteen een verschil in de lucht. Het ademen werd bij elke stap zwaarder. In een lange rij, met iedereen een zaklampje op zijn hoofd, klommen we steeds verder naar boven.

Eenmaal aangekomen op de top keek iedereen zijn ogen uit. Je kon heel Tenerife zien en daarom heen de zee. Naast deze prachtige dingen waren er ook wat mindere puntjes: het stonk ontzettend naar rotte eieren door de zwavel en het was echt heel heel heel erg koud. Sommige hadden een slaapzak meegenomen en kropen daar lekker in. De rest was dood aan het vriezen. Ondertussen werd het uitzicht wel steeds mooier. Doordat de zon opkwam kon je steeds verder kijken en de lucht veranderde van roze naar oranje.

De terugweg was gelukkig minder zwaar. Doordat het nu licht was hadden we het gevoel dat we een hele andere route liepen. We werden opgehaald door de bus en daar konden we eindelijk zitten. Na een kwartiertje rijden was het helemaal stil in de bus want iedereen was in slaap gevallen. Het was een zware maar geslaagde eerste expeditie!

Moor en Neeltje

Vanavond zijn ze weer op zeeniveau en´thuis´op de Regina Maris in de haven van Santa Cruz.

Ben 11 november aan gekomen op Tenerife.

Op 11 november in de middag is Benjamin aangekomen op Tenerife. Even kort kreeg hij zijn telefoon en kon hij met Facetime bellen. Alles ging goed, wel was hij moe. Hij had straf gekregen door de scheepsraad ivm douchen op de verkeerde dag en laat komen voor wacht......Bij aankomst op Tenerife mocht hij daardoor pas 2 uur later aan wal.




Het programma op Tenerife ziet er verder als volgt uit: zondag en maandag beklimmen ze de Teide, 










op dinsdag en woensdag is de uitwisseling gepland met de lokale school en op donderdag is een schooldag ingepland.
Vrijdag 20 november vertrekken ze dan weer richting Cabo Verde. 

Ben met vrienden net voor aankomst Tenerife

Ben lijkt het goed te hebben aan deze foto te zien al hoor ik wel uit zijn sailmails dat het zwaar is aan boord ivm elke wacht dag van 12:00-15:00 en 24:00-03:00. 

Ben ten hoogte van Madeira!

Blog van mede SaSser Kirsten  21 7-11 De eerste duik!

Opeens begon Martin door de speaker te praten. Het enige woord dat wij hoorde was ZWEMMEN: iedereen rende naar zijn hut en trok zijn of haar zwemkleding aan.  De eerste keer sinds 3 weken dat we eindelijk konden zwemmen. De boot werd ondertussen midden op de Atlantische oceaan stil gezet. Inmiddels omgekleed rende ik naar boven en sprong direct in het water, maar wat was het koud!

Iedereen sprong juichend de zee in. Vanaf alle hoeken van de boot werden er salto’s, foto’s en sprongen gemaakt. Wat was het heerlijk om eindelijk te zwemmen en te genieten van het warme weer! Het was wel gek om te beseffen dat er een heel zeeleven onder je voeten afspeelt. Toen iedereen weer op de kant stond en er een groepsfoto was gemaakt door Martin, die met zijn bijboot aan het varen was, startten we weer de motor. Wat het plaatje helemaal afmaakte was dat er na het zwemmen een groep dolfijnen langs kwam gezwommen. END 

blog van Maart 23 9-11 Zondag

Vanochtend na een drukke wacht met veel zeilen hijsen was het zondagsontbijt; dit keer was het scrambled eggs en heerlijke afbakbroodjes. Al de hele week kijk ik uit naar het zondagsontbijt; ten eerste omdat het gewoon super lekker is en ten tweede omdat het gezellig is (op zondag komt iedereen ontbijten, op alle andere dagen blijft iedereen altijd in bed liggen). Na het heerlijke ontbijt was het weer zo ver; de GROTE SCHOONMAAK.

Op zondag is het altijd grote schoonmaakdag.

Iedereen moet dan een kaartje trekken en op dat kaartje staat wat je taak is voor die dag (salon dweilen, kantoor van Mieke, prullenbakken schoonmaken, WC poetsen etc.) en met hoeveel personen je die taak moet uitvoeren. De kleine taken zoals de prullenbakken moet je in je eentje doen, terwijl het dek schoonmaken bijvoorbeeld met

6 mensen wordt gedaan. Om 1 uur ging de bel en kwam letterlijk iedereen aangerend om zo snel mogelijk een bord spaghetti bolognese in handen te krijgen. Na de lunch kregen we van Martin super goed nieuws te horen; de motor ging uit zodat we konden zwemmen!! Iedereen trok zo snel mogelijk zijn bikini aan om het water in te duiken. Het was heerlijk warm weer (zon, 25 graden, strak blauw, nauwelijks wind) en de zee was lekker verkoelend.

We zijn van het kluivernet afgesprongen en sommige mensen zijn van de giek afgesprongen. Om 3 uur gingen we weer verder. De wind was ondertussen op komen zetten dus daardoor konden we heerlijk gaan zeilen. Ondertussen ging iedereen weer verder met de klusjes voor de grote schoonmaak. Om 4 uur kregen we van de keukendienst ons 4’uurtje; rijstebrij met hazelnoten en chocolade. Daarna werd er een film aangezet (omdat de wacht van 9-12 de filmavond had gemist) en om 7 uur stond het avondeten klaar op tafel;  brood en mosterdsoep.

Ondertussen is iedereen druk bezig met het maken van de eerste SAS-story want deze moet morgen om 3 uur af zijn. Nu lekker naar bed en morgen hopelijk de laatste dag varen voordat we in Tenerife aankomen! Maart

Dank aan nieuwe sponsoren!

Namens Benjamin wil ik de volgende mensen bedanken voor hun (soms tweede!) gulle bijdrage aan Ben's avontuur:

Conny de Moor
Wil Sybom
Agaath Schoon

Hang-jongeren ten zuid-westen van Portugal.

 Update van de Regina Maris:

' We hebben niet veel geluk met de wind maar wel met het weer! We zitten zuidelijk van Portugal met nog drie dagen te gaan naar de Canaren en dus nu even een zwemstop in lekker warm water (22 gr) en de stemming is goed' 
groeten  RM
     

Sailmail van Ben!

Ik heb het leuk hier! Ik denk wel vaak aan thuis. Ik ben nu ongeveer 6 dagen op open zee. Het is echt heel indrukwekkend om te zien hoe alleen je bent met een bootje op de zee. Gelukkig wel met andere gezellige mensen. Het eten begint langzaam op te raken. We krijgen elke dag nog maar een halve banaan…. En het sla is al op. Maar we zijn al bijna bij Tenerife dus dan slaan we weer in. Ik slaap nog steeds lekker maar iedereen is wel altijd een beetje moe. Gisteren hebben we tijdens onze wacht pannekoeken gemaakt : - )  We hebben al een paar keer gezwommen. Brrrr heel koud maar wel leuk om te doen. We varen nu op de hoogte van Lissabon. Het water word al warmer, vannacht waren er 6 vliegende vissen aan boord gesprongen. Als het goed is zijn we over 5 dagen bij Tenerife, iedereen gaat dan heel groot inkopen doen. Tot over weekje Benjamin