Om stipt 9u40 meldden we ons bij de ingang van de school, waar we hartelijk werden ontvangen door diverse docenten en enkele leerlingen. De Alcalde Bernabé Rodríguez is vergelijkbaar met een Nederlandse middelbare school, maar met leerlingen tussen de 11 en 20 jaar. We kregen in drie groepen een rondleiding door de school. Wat op mij de meeste indruk maakte was dat er twee leerlingen in een rolstoel waren. Nu komt dit op reguliere scholen in Nederland ook voor (zeker sinds de invoering van de Wet Passend Onderwijs), maar wat hier bijzonder was is dat de school een medewerker in dienst heeft die deze leerlingen persoonlijke ondersteuning biedt bij bijvoorbeeld elke(!) leswissel en lokaalwissel.Na de rondleiding werden onze leerlingen in vijf- of zestallen gekoppeld aan leerlingen van de Alcalde Bernabé Rodríguez voor een aantal sportactiviteiten, zoals hockey, aerobics en tafeltennis. De communicatie die hierbij nodig was bleek toch wel lastig als je zelf Nederlands en Engels spreekt en de andere partij vrijwel enkel Spaans. Desalniettemin werden de eerste contacten gelegd en bij de aansluitende lunch, vol zoete en hartige lekkernijen, werd er voorzichtig wat meer onderling gebabbeld. Extra persoonlijk
hoogtepuntje: de koffie in de schoolkantine was goddelijk en de kantinejuffrouw trad op als een ware barista. ’s Middags waren wij aan de beurt om als gastheren en –dames op te treden. Om ongeveer 17u00 (een enkeling was ‘fashionably late’) arriveerden onze Spaanse gasten. We verwelkomden hen met verschillende activiteiten die het leven en leren aan boord lieten zien. De gehele activiteitencarrousel was uitmuntend georganiseerd en gecoördineerd door een drietal SaSsers: Júlia, Beau en Tom.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten